De klant op nummer 1

De eerste was een 91-jarige lieve dame die na een val een gebroken pols en een hoofdwond had opgelopen. Zij had al cognitieve klachten, maar na de val en de ziekenhuisopname was zij er fors slechter aan toe. Haar gewicht was teruggelopen van 55 naar 42 in een half jaar tijd. Belangrijkste oorzaak leek: mevr vergeet te eten! Toen ik haar sprak voor de eerste keer had ze nog altijd het gevoel dat ze haar leven best weer terug kon krijgen als ze het ziekenhuis eenmaal had verlaten. Haar fysieke trauma had alleen ook cognitief zijn verdere scheurtjes achter gelaten.

Dat ik me, in de thuissituatie, met haar voeding ging bemoeien kwam haar helemaal niet goed uit, ze at naar haar idee prima. Samen met de zorg en de mantelzorg regelde ik ondersteuning waar het maaltijdmomenten betrof. Toen ik haar deze week bezocht mopperde ze een beetje omdat ik me ‘kwam bemoeien’ maar: ze was aan het aankomen. En een beetje aan het opkrabbelen. De maaltijdondersteuning vond ze eigenlijk wel gezellig. Cognitieve klachten maken soms dat je even moet proberen weerstand bij je klant te overwinnen. En natuurlijk doe je dat ook met humor en begrip, en zeker niet met een wijzend vingertje. 

De andere klant kwam op mijn spreekuur. Hij heeft een uitgezaaide longkanker en hij heeft ervoor gekozen geen behandelingen meer aan te gaan. Hij had (nog) geen voedingsproblemen; geen smaakverandering, goede eetlust. Ik vroeg hem wat ik voor hem kon betekenen. “Niets” zei hij. Hij werd moe van alle mensen die van alles van hem wilden.
Zijn vrouw had hem al overgehaald om gezellig op reis te gaan: een all-inclusive vakantie in Turkije. Hij is meegegaan maar vond er niets aan. “Laat mij maar lekker thuis zijn. Genieten van de kleinkinderen. Ik hoef helemaal niet op vakantie” Ik heb met hem afgesproken dat ik ook geen vervolgafspraak met hem wilde maken. Maar als er vragen kwamen, of hij dan zelf contact met me wilde opnemen. Hij reageerde opgelucht: “Dus ik hoef niet meer terug te komen?” Hij leek uitstekend in staat om zelf initiatief te nemen, indien nodig. 

Mensen eigen regie in handen geven betekent soms ook: niets doen.

Column geschreven door: Hanneke Ligtenberg | Diëtist bij TWB